مخلوق هفتم : نزن آقا نزن...

تمام زندگیم ،

احساس تنهایی میکردم ،

اینرو باور داشتم که من اشتباه هستم.

سره کلاس شیرین دینی نشستی ، معلم محترم طبق معمول با توجه به اینکه مالیاتی واسه کــ.س شعر گوییهاش وجود نداره ، اون دهن محترم شو رو که امیدواری یه روز بتونی به شدت مورد عنایت قرار بدی باز کرده و از گناه های کرده و نکرده ی ما داره بهمون اخطار میده مرتیکه حروم زاده ، اگه بهشت قراره جایی باشه که این حرومزاده ها میرن من ترجیح میدم برم جهنم ، تو هم که طبق معمول اصلاً حوصله نداری مدادتو دستت گرفتی و داری ته کتاب طرحی از این موجود مزخرف ، جناب معلم ،میکشی.

یکی از بچه ها از پشت پا میشه میاد و یه نگاهی به تو و دفترت میندازه بعد با یه لحن مسخره کننده ای بهت میگه ، باو این کارا چیه ،  یکم بزرگ شو.

از کار خودت دست میکشی میری ببینی اونا دارن راجع به چی حرف میزنن.

به به !!!! از سایز کــــون جنیفر لوپز گرفته تا طول ماله خر ، اینجا همه چی پیدا میکنی به  جز یه مورد که حداقل به اندازه 30 ثانیه ارزش بحث کردن داشته باشه.

نتیجه میگیری که تو واسه این جمع اشتباه هستی.

نمیگم کار تو درسته یا اونا ، فقط بحث اینه که تو نه از معلم سود میبری نه از دوستان.

یه ذره موضوع رو بزرگ تر میکنی ، میبینی که تو حامعه هم توی هیچ جمعی جایی نداری.

هرجا که میری اشتباه هستی.

اخر سر انقدر میزنن تو سرت و میگن اشتباهی که یه همچین موجودی میشی :

این فرد اشتباه

این دفعه نمینویسم که مردی ، 

چون که اینجاست که انقدر به ادم و افکارش توهین میشه که ارزو میکنی اصلاً از اول نبودی.

All my life
Always I've felt alone
Conditioned to believe that I'm always wrong


Machine Head - Through the Ashes of Empires - Imperium