مخلوق شانزدهم : قدم های آخر

یه تبر توی کمد ـم پیدا کردم، خیلی سال پیش خریده بودمش، ولی فکر کنم الان بیشتر بکارم میاد.

دلم میخواد صبح که دارم میزنم از خونه بیرون برش دارم،
برم آدم هایی رو که دارن منو و اطرافم رو به گه میکشن بزنم.

برم جلوشون وایستم بگم از زندانی که یه عمر برام ساخته بودید،
زندانی که بدن و ذهن منو در خودش گرفته بود،
زندانی که زندگی خیلی هارو به گند کشید،
زندانی که پایان خوبی نداره،
دارم فرار میکنم،

این قدم اخرمه.

اول پرتشون میکنم رو زمین بعد با تبر انقدر میزنم توی سر و صورت این حرومزاده ها تا چهرشون حتی قابل تشخیص هم نباشه،

همینطور که تبرم رو توی سر این از اشغال کمتر ها میزنم بهشون بگم :

اینا ضربه های همون حیوونیه که شما ها دارین به جامعه تحویل میدین،

اینا ضربه های یه دیوانست که تمام عمرش رو توی یه اتاق بسته گذرونده،

اینا ضربه های همون موجودیه که تمام افکارش رو، عقاید ـش رو ممنوع کردید،

اینا ضربه های خشم همونیه که اگه خفه خون بگیره توی این جامعه از سگ هم کمتره،

اینا ضربه های که برای زدن تک تکشون،یک عمر ثانیه شماری میکردم،

اینا ضربه های همون احمق ـیه که بهش میگفتید دیوانه،

اینا ضربه های این مرد دیوانست، این مرد مرده.

They keep me locked up in this cage
Can't they see it's why my brain says  Rage


Metallica - Master of Puppets - Sanitarium

پ.ن. : معذرت به خاطر تاخیر ها، چند روزه زیاد حال و حوصله ندارم.
پ.ن. : معذرت به خاطر اینکه طرح نذاشتم ، یه سری طرح هست که باید برم اسکن کنم ولی گشاد بازی در میارم.